Termin wypalenie zawodowe zaczęty poddany badaniom w latach siedemdziesiątych XX wieku. Na początku korelowano go głownie z grupami społecznymi niosącymi pomoc innym. Z czasem przełożono ten termin na wszystkie zawody, które wymagają zaangażowania społecznego,, emocjonalnego oraz poznawczego. Definicja wypalenia zawodowego obejmuje zespół objawów, które powstały implikacją przeciążenia emocjonalnego, jak i fizycznego, a spowodowane, to jest bezpośrednio przez stres nagromadzony w miejscu pracy.
Na ten charakterystyczny stres emocjonalny narażone są głownie osoby wykonujące pracę w zawodach wymagających intensywnych kontaktów interpersonalnych z pacjentami, klientami jak i ogólnie ze społeczeństwem. Wypaleni zawodowe u pracowników zawsze stanowi dylemat dla efektywności organizacji. W obecnym trendzie zawodowym pracownicy toczą boje o swoje stanowiska pracy, chcą się realizować, walczą o swoje awanse i cały czas dążą do bycia lepszymi od innych. To jest właśnie dobra droga do wypalenia zawodowe. Jest, to deficyt energii, obojętność, pustka, brak sił do działania, motywacji i spadek sił.
Dawniej nie traktowano tego terminu poważnie. Udawano, że tego zjawiska nie ma. Bywało, że ten dylemat przypisywany był osobom, które cierpią na zaburzenia jaźni. Częściej tej definicji podlegają osoby na stanowiskach managerskich, kierowniczych, dyrektorskich, zarządzających zespołem. Są, to pedagodzy, nauczyciele, pielęgniarki, handlowcy, trenerzy, osoby zajmujące się doradztwem personalnym jak i psycholodzy. Termin ten określa czynniki leżące zarówno po stronie człowieka zaangażowanego w proces jak i po stronie czynników generujących się z organizacji, w której ten człowiek pracuje lub na jej rzecz działa. Powstaje znużenie i zniechęcenie, które bierze się z przyczyn. Jednym zdaniem jest, to związek przyczynowo skutkowy. Przyczyna rodzi skutek, a przyczynami są np. nadmierna walka i rywalizacja, chwiejna własna wartość, trudność w kontroli i monitorowaniu własnych emocji, uwarunkowanie środowiskowe, zanik sukcesów, utrata nadziei, przedmiotowe podejście do innych osób, apatia, wyczerpanie, bezradność, złość, niechęć do ludzi, na siłę staranie się, by być lepszym, wymuszone działania, brak pewności siebie i w kontaktach z innymi, niska samoocena, brak czerpania radości z wykonywanych zajęć. Jak i niskie wynagrodzenie w stosunku do wykonywanych obowiązków.
- zbyt wiele obowiązków,
- niskie wynagrodzenie.
Najnowsze komentarze